بررسی عملکرد خودترمیمی ذاتی در بتن های با مقاومت بالا

نوع مقاله : مقاله کامل پژوهشی

نویسندگان

1 دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه یاسوج

2 دانشکده مهندسی، دانشگاه زنجان

چکیده

در تحقیق حاضر با اضافه کردن سیمان­ های درشت ­دانه با قطر بزرگ­تر از 75 میکرون به بتن به­ عنوان عامل خودترمیمی سعی به ترمیم و بهبود ترک­ ها شده است. در این فرایند به­ علت کاهش سطح مخصوص سیمان­ های درشت­ دانه و همچنین پایین بودن نسبت آب به سیمان، ذرات سیمان به­ طور کامل هیدراته نشده و قسمت داخلی ذرات سیمان به­ صورت کپسول سیمان هیدراته نشده باقی می­ ماند. با شکست و ایجاد ترک در بتن، کپسول­ های سیمانی حاوی سیمان­ های هیدراته نشده، شکسته شده و با آب عمل­آوری واکنش نشان داده و به­ علت افزایش حجم حاصل از تولید محصولات هیدراتاسیون (hydration) مجدد ذرات سیمانی، باعث بسته شدن و ترمیم ترک می­ شوند. در این تحقیق ابتدا به ­کمک آزمایش مقاومت کششی به­ روش دو نیمه شدن در نمونه­ های استوان ه­ای ترک ایجاد شده و پس از ثابت نگه‌داشتن عرض ترک با استفاده از بست ­های فلزی به­ میزان 200 میکرون و عمل­ آوری مجدد، خودترمیمی در خصوصیات مکانیکی با تعیین مقاومت کششی ثانویه و خودترمیمی در خصوصیات نفوذپذیری با آزمایش نفوذ آب بررسی شد. نتایج نشان داد که اولاً در بتن­ های ساخته‌شده قابلیت خودترمیمی وجود دارد و ثانیاً تأثیر سیمان درشت­ دانه در این عملکرد به ­مراتب بیشتر از تأثیر نسبت آب به سیمان می­ باشد. همچنین با استفاده از سیمان درشت­ دانه به­ عنوان عامل بهبودی، نمونه­ ها 12 تا 29 درصد بهبودی در مشخصات مکانیکی و 41 تا 100 درصد  بهبودی در نفوذپذیری بتن ترک‌خورده از خود نشان دادند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Autogenous Self- Healing of High Strength Concretes

نویسندگان [English]

  • Hamed Bazrgar 1
  • Hamid Rahmani 2
1 Civil Engineering Department, Yasouj University, Yasouj, Iran
2 Civil Engineering Department, University of Zanjan, Zanjan, Iran
چکیده [English]

Introduction

Concrete elements can be easily cracked due to several reasons, such as tensile stresses. When these cracks are connected to each other, permeability will increase and bearing capacity will decrease. Therefore, cracks may decrease the durability of concrete structures. Repair of cracked concrete structures is often expensive and sometimes impossible. Therefore, researchers by inspiration from autogenous recovery of small scratches in the body of live creatures, have presented self-healing concrete based on concrete characteristics.  Utilization of such concretes may increase the durability of concrete structures and minimize repair and rehabilitation costs. Self-healing phenomenon is not new; Academy of science in France has observed the healing of micro cracks in 1836 (Hearn, N, Morley, 1997). The self-healing refers to the reduction of crack width itself. Systematic investigation of self-healing was started by Glanville in 1926. Autogenous self-healing is a case of healing that happens without using external agents (Glanville, 1931). Cementitious materials have such ability, because rehydration of cement particles may be continued and reaction products such as C-S-H and Portlandite will fill the cracks. Of course, when the unhydrated cement particles and water are available in the cement paste, this type of self-healing will occur. Parameters such as crack width, pH of curing water, temperature, the chemical composition of cement and etc. may influence on the self-healing process. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Autogenous self-healing
  • High strength concrete
  • Crack width
  • Coarse cement particles
  • Rehydration
Dinger DR, Funk JE, “Particle-size analysis routines available on Cerabull”, American Ceramic Society Bulletin, 1989, 68 (8), 1406-1408.
Edvardsen C, “Water permeability and autogenous healing of cracks in concrete”, ACI Materials Journal, 1999, 96 (4), 448-454.
Funk JE, Dinger DR, “Predictive Process Control of Crowded Particulate Suspensions Applied to Ceramic Manufacturing”, Kluwer Academic Press, Boston, 1994.
Fuller WB, Thomson SE, “The laws of proportioning concrete”, Transactions of the American Society of Civil Engineers, 1907, 59 (2), 67-143.
Ghosh SK, “Self-Healing Materials: Fundamentals, Design Strategies, and Applications”, WILEY-VCH Verlag Gmbh & Co, KGaA, Weinheim, 2009.
Glanville WH, “The permeability of portland cement concrete”, Building Research, 1931, 1-61.
Hearn N, “Self-sealing, autogenous healing and continued hydration: What is the difference?”, Materials and Structures/Materiaux et Constructions, 1998, 31 (8), 563-567.
Hua X, “Self-healing of Engineered Cementitious Composites (ECC) in Concrete Repair System”, Master thesis, Delft University of Technology, Netherlands, 2010.
Hyde GW, Smith WJ, “Results of experiments made to determine the permeability of cements and cement mortars”, Journal of the Franklin Institute, 1889, 128 (3), 199-207.
Kan LL, Shi HS, Sakulic AR, Li VC, “Self-healing characterization of engineered cementitious composite materials”, ACI Materials Journal, 2010, 107 (6), 617-624.
Kenneth RL, Floyd OS, “Autogenous Healing of Cement Paste”, ACI Journal Proceedings, 1956, 52 (6), 1083-1089.
Mehta PK, Monteiro PJM, “Concrete: Microstructure, Properties, and Materials”, 3rd ed. New York: McGraw-Hill, 2005.
Hearn N, Morley CT, “Self-sealing property of concrete-Experimental evidence”, Materials and Structures/Materiaux et Constructions, 1997, 30, 404-411.
Neville A, “Autogenous healing: a concrete miracle?”, Concrete International, 2002, 76-82.
Peronius N, Sweeting TJ, “On the correlation of minimum porosity with particle size distribution”, Powder Technology, 1985, 42 (2), 113-121.
Rahmani H, Bazrgar H, “Effect of coarse cement particles on the self-healing of dense concretes”, Magazine of Concrete Research, 2015, 67 (9), 476-486.
Rahmani H, Ramazanianpour AA, “Effect of binary cement replacement materials on sulfuric acid resistance of dense concretes”, Magazine of Concrete Research, 2008, 60 (2), 145-155.
Ramm W, Biscoping M, “Autogenous healing and reinforcement corrosion of water-penetrated separation cracks in reinforced concrete”, Nuclear Engineering and Design, 1998, 179 (2), 191-200.
Reinhardt HW, Jooss M, “Permeability and self-healing of cracked concrete as a function of temperature and crack width”, Cement and Concrete Research, 2003, 33 (7), 981-985.