TY - JOUR ID - 9646 TI - ارزیابی تأثیر لایه درشت‌دانه سطحی تثبیت یا تسلیح شده بر ظرفیت باربری رس‌های نرم JO - نشریه مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه تبریز JA - CEEJ LA - fa SN - 2008-7918 AU - عبدی, محمود رضا AU - عسگردون, یوسف AD - دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی AD - دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 49.3 IS - 96 SP - 97 EP - 106 KW - رس نرم KW - ماسه KW - تثبیت KW - سیمان KW - ژئوگرید KW - ژئوتکستایل DO - 10.22034/ceej.2019.9646 N2 - در این تحقیق به ‌منظور کاهش پتانسیل نشست و افزایش ظرفیت باربری رس نرم، تأثیر لایه درشت‌دانه سطحی تثبیت نشده، تثبیت ‌شده و تسلیح شده با ژئوسنتتیک­ها مورد بررسی قرار گرفته است. از ماسه به عنوان لایه درشت‌دانه، سیمان به عنوان تثبیت‌کننده و ژئوگرید و ژئوتکستایل با موقعیت‌های قرارگیری مختلف به عنوان عوامل تسلیح لایه درشت­دانه سطحی استفاده شده است. آزمایش­ها با به‌کارگیری پی دایره‌ای شکل به قطر ٥۰ میلی‌متر و با استفاده از سیستم بارگذاری CBR تحت بار استاتیکی تا حداکثر نشست معادل 50 درصد قطر پی انجام گردیده است. لایه ماسه با مقادیر 5/2، 5، 5/7 و 10 درصد سیمان تثبیت و محل قرارگیری ژئوسنتتیک­ها در وسط لایه ماسه و مرز دو لایه رس و ماسه بوده است. نتایج نشان داده که به‌کارگیری لایه ماسه­ای به صورت تثبیت نشده و تثبیت شده موجب افزایش ظرفیت باربری بستر رسی نرم شده و با افزایش درصد سیمان، ظرفیت باربری خاک افزایش چشم­گیری یافته و مکانیزم گسیختگی نیز از حالت گسیختگی برشی سوراخ کننده برای نمونه­های تثبیت نشده، به گسیختگی برشی کلی برای نمونه­های تثبیت شده تغییر یافته است. با تسلیح ماسه با ژئوسنتتیک­ها، ظرفیت باربری بستر رسی افزایش و پتانسیل نشست آن کاهش یافته است. برخلاف نمونه­های تثبیت ‌شده در نمونه­های مسلح به دلیل مقاومت کششی ژئوگرید و ژئوتکستایل، ظرفیت باربری پس از رسیدن به مقدار حداکثر، کاهش نیافته و روند افزایش با شیب ملایم­تری ادامه یافته است. UR - https://ceej.tabrizu.ac.ir/article_9646.html L1 - https://ceej.tabrizu.ac.ir/article_9646_772f7ecc62f3328fd8c20744dcd577d3.pdf ER -