در دهههای اخیر با گسترش جمعیت در دنیا و نیاز به ساخت ابنیه در مدت کوتاه، استفاده از سازههای بتنی پیشساخته اهمیت بسزایی یافته است. ولی در نتیجه پارهای از مسائل که به طور حل نشدهای باقیماندهاند، صنعت پیشساختگی به پتانسیل کامل خود نرسیده است. این مشکلات بیشتر ناشی از نوع اتصالات ساختمانهای پیشساخته هستند. ضریب رفتار، ضریبی مهم در تحلیلهای خطی است و نشاندهنده عملکرد غیر ارتجاعی سازه از جمله مقاومت و شکلپذیری در مرحله غیر خطی است. با وجود تحقیقات گسترده بر روی این ضریب در ساختمانهای درجا، هنوز تحقیقات کاملی درباره آن در ساختمانهای پیشساخته صورت نگرفته است، بدین علت، تحقیق در این مورد با توجه به رفتار متفاوت اینگونه سازهها ضروری میباشد. در این تحقیق سیستمهای دوگانه پیشساخته متوسط با تعداد طبقات 4، 6 و 8 و تعداد دهانههای 3 و 5 مورد بررسی قرار گرفتهاند. تأثیر یک نوع از اتصال تیر به ستون پیشساخته و دو نوع اتصالات افقی و قائم در دیوارهای پیشساخته نیز در نظر گرفته شد. همچنین از تحلیل بار افزون غیر خطی در سه شکل یکنواخت، مثلثی و مودال استفاده شده است. نتایج نشان دادند که سیستمهای دوگانه پیشساخته با اتصالاتی مناسب میتوانند ضریب رفتاری در حد و یا حتی بیش از سیستمهای یکپارچه داشته باشند.